អង្គការសង្គមស៊ីវិលនិងអ្នកស្រាវជ្រាវពីការអភិវឌ្ឍសង្គម ជំរុញឱ្យរដ្ឋាភិបាលមានយន្តការក្នុងការប្រមូលកុមារកម្ពុជាទាំងអស់ឱ្យបានចូលរៀនគ្រប់គ្នាៗ ដើម្បីធានាឱ្យមានធនធានមនុស្សគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍជាតិនៅថ្ងៃខាងមុខ។
ការជំរុញនេះធ្វើឡើងកាលពីថ្ងៃទី០១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២១ ដែលត្រូវជាខួបទី៧២ ទិវាកុមារអន្តរជាតិ។
បើតាមអង្គការយូនីសេហ្វប្រចាំកម្ពុជា បានឱ្យដឹងថា កុមារអាយុពី៣ទៅ៥ឆ្នាំ ចំនួន៤៣ភាគរយ បានចុះឈ្មោះចូលរៀនក្នុងកម្មវិធីអប់រំកុមារតូច សម្រាប់ឆ្នាំសិក្សា២០១៧-២០១៨។ អង្គការនេះបន្តថា នៅកម្ពុជាប្រឈមបញ្ហាមួយចំនួនដែលនាំឱ្យកុមារជាច្រើននាក់បោះបង់ចោលការសិក្សា ដូចជា ការរៀនយឺតដោយសារពុំបានត្រៀមខ្លួនឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ចូលរៀន គុណភាពទាបនៃការរៀននិងបង្រៀនដែលកុមារទទួលបាន និងការមករៀនមិនទៀងទាត់ ជាដើម។
កាលពីដើមឆ្នាំ២០១៩ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអប់រំ លោក ហង់ជួន ណារ៉ុន បានថ្លែងនៅក្នុងសន្និសីទមួយថា កុមារកម្ពុជាបានបោះបង់ការសិក្សារចន្លោះពី១៨ទៅ១៩ភាគរយ ខណៈខេត្តចំនួន៣ដែលជាប់ព្រំដែនថៃ កុមារប្រហែល២៣ភាគរយបានបោះបង់ការសិក្សា។
ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ និងសន្តិភាព លោក យង់ គិមអេង បាននិយាយថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែមានយន្តការមួយធ្វើយ៉ាងណាឱ្យកុមារគ្រប់រូបទទួលបានឱកាសក្នុងការសិក្សា បើទោះបីជាឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេពុំមានលទ្ធភាពក្នុងការបញ្ជូនកូនទៅរៀនក៏ដោយ។
លោកបន្ថែមថា កុមារមានភាពច្នៃប្រឌិត និងជាផ្នែកមួយក្នុងការចូលរួមលើការសម្រេចចំពោះការអភិវឌ្ឍនៅក្នុងសង្គមផងដែរ។
លោក គិមអេង មានប្រសាសន៍ថា៖ «រដ្ឋត្រូវតែជំរុញហើយនិងអនុវត្តឱ្យបាននូវការចូលរៀនរបស់កុមារគ្រប់គ្នាៗ នៅក្នុងនោះក៏ធ្វើយ៉ាងណាឱ្យកុមារមានសុខភាពល្អនិងការសិក្សាបានល្អប្រសើរទាំងអស់គ្នាដែរ»។
ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលរូបនេះ ឱ្យដឹងទៀតថា ការអភិវឌ្ឍប្រទេសនាពេលអនាគតនឹងត្រូវពឹងផ្អែកខ្លាំងលើកុមារនាពេលបច្ចុប្បន្ន ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែគាំពារកុមារដែលគ្មានលទ្ធភាពចូលរៀន ការផ្ដល់សម្ភារសិក្សា និងមធ្យោបាយធ្វើដំណើរផ្សេងៗទៀតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
លោកនិយាយថា៖ «បើសិនជាកុមារទទួលបានការអប់រំ ថ្ងៃក្រោយទៅ ប្រទេសជាតិរបស់យើងអាចនឹងមានការរីកចម្រើន យើងមានធនធានមនុស្សច្រើន អ្នកជំនាញច្រើន មនុស្សមានចំណេះដឹងច្រើន ការអភិវឌ្ឍលឿន»។
នាយិកាប្រតិបត្តិនៃមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា លោកស្រី ចក់ សុភាព មានប្រសាសន៍ថា រដ្ឋាភិបាលត្រូវដោះស្រាយបញ្ហាជុំវិញការប្រឈមរបស់កុមារដែលពាក់ព័ន្ធ ដូចជា ពលកម្មកុមារ ការជួញដូរ និងការប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាលើកុមារ ជាពិសេសក្នុងបរិបទការឆ្លងរាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩ ដើម្បីឱ្យកុមារកម្ពុជាទាំងអស់ទទួលបានការសិក្សា។
លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «យើងឃើញកន្លងមក ក្រសួងបានខិតខំមួយចំនួនច្រើនហើយ ក្នុងនោះក៏មានអង្គការសង្គមស៊ីវិល ទោះបីមានការប្រឹងប្រែងទាំងអស់ហ្នឹងក៏ដោយ ក៏នៅមានការចន្លោះប្រហោង ដែលអ្នកពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ត្រូវខំប្រឹងប្រែងបន្ថែមទៀត ដើម្បីធានាថា អត្រានៃការបោះបង់ការសិក្សាកុមារនឹងត្រូវបានថមថយ»។
ជាមួយគ្នានេះដែរ អ្នកស្រាវជ្រាវពីការអភិវឌ្ឍសង្គម លោកបណ្ឌិត មាស នី មានប្រសាសន៍ថា រដ្ឋាភិបាល ក៏ដូចជាក្រសួងអប់រំ ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើការអប់រំឪពុកម្ដាយក្នុងការចិញ្ចឹមកូន និងពង្រឹងការផ្ដល់សេវាសង្គមទៅដល់គ្រួសារក្រីក្រទាំងនោះ ដើម្បីឱ្យពួកគេមានការយល់ដឹងនិងមានលទ្ធភាពអាចបញ្ជូនកូនទៅរៀនគ្រប់ៗគ្នា។
លើសពីនេះ លោកថា រដ្ឋត្រូវដោះស្រាយករណីសាលារៀនដែលនៅឆ្ងាយនិងពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរ ហើយមានហានិភ័យសម្រាប់កុមារ ប្រសិនបើពុំមានឪពុកម្ដាយជូនទៅនោះ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ការពិនិត្យគាំពារផ្នែកសង្គមទៅដល់កុមារ ទីតាំងសាលារៀន ធ្វើយ៉ាងណាឱ្យទីតាំងសាលារៀន ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាឱ្យក្មេងៗតូចចូលទៅទទួលការអប់រំ នឹងមិនប្រឈមនឹងហានិភ័យគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗដល់កុមារ។
ជុំវិញករណីនេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា លោក រស់ សុវាចា មានប្រសាសន៍ថា ក្រសួងអប់រំបានដាក់អាទិភាពមួយសំខាន់ គឺការផ្ដោតលើការចុះឈ្មោះចូលរៀនរបស់កុមារ នៅពេលដែលស្ថានការណ៍អាចចាប់ផ្ដើមចូលរៀននៅតាមសាលាបានវិញ ក្រសួងនឹងផ្ដោតលើវិធានការសុខភាពនិងសុវត្ថិភាពសម្រាប់កុមារក្នុងការទទួលបានការអប់រំ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា បានបន្តឈានទៅមុខមួយជំហានទៀត ដើម្បីសម្រេចបាននូវការអប់រំសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា ស្របតាមកំណែទម្រង់វិស័យអប់រំ យោងតាមតម្រូវការអ្នកសិក្សាប្រកបដោយគុណភាព បរិយាបន្ន និងការសិក្សាពេញមួយជីវិត»។
បើតាមរបាយការណ៍ដែលទទួលបានពីអ្នកនាំពាក្យរូបនេះ បានឱ្យដឹងថា ឆ្នាំសិក្សា២០១៩-២០២០នេះ ចំនួនកុមារចុះឈ្មោះចូលរៀនមានជិត៣០០ ០០០នាក់ ក្នុងចំណោមកុមារ៣៥០ ០០០នាក់នៅកម្ពុជា។
យោងតាមអង្គការយូនីសេហ្វ ឱ្យដឹងថា នៅកម្ពុជា ចំនួនគ្រូមានសមត្ថភាពមិនគ្រប់គ្រាន់ ហើយគុណភាពនៃបរិស្ថានរៀនសូត្រនៅមានកម្រិតទាប។ លើសពីនេះ ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធជាមូលដ្ឋាន ដូចជា បរិក្ខារអនាម័យ និងទឹកស្អាត នៅខ្វះខាតនៅឡើយ ដែលបង្កផលប៉ះពាល់ ជាពិសេសដល់ក្មេងស្រីជំទង់និងកុមារពិការ។
អង្គការដដែលនេះបន្តថា អំពើហិង្សាក៏ជាបញ្ហាមួយនៅតាមសាលារៀនផងដែរ ដោយសារតែគ្រូនៅប្រើប្រាស់ការដាក់ទណ្ឌកម្មរាងកាយលើសិស្ស។ ចំណែកកុមារពិការ អង្គការនេះថា ពួកគេនៅប្រឈមនឹងការរើសអើង ខណៈឪពុកម្តាយជាច្រើននាក់នៅមិនយល់ពីតម្លៃនៃការអប់រំ ហើយភាគច្រើនពុំមានលទ្ធភាពបញ្ជូនកូនទៅរៀនឡើយ ជាពិសេសនៅតាមតំបន់ជនបទនិងតំបន់ជួបការលំបាក៕
អត្ថបទទាក់ទង
