សម្ព័ន្ធអ្នកនេសាទនៅកម្ពុជា បារម្ភថា បទល្មើសនេសាទនៅតាមដែនទន្លេសាប ជាពិសេសនៅរដូវត្រីពងកូន នឹងបន្តកើតមាន ដោយសារបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ បើរដ្ឋមិនរកដំណោះស្រាយល្អជូនប្រជានេសាទទាំងនោះឱ្យបានទាន់ពេល។
ការព្រួយបារម្ភនេះធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីរដ្ឋបាលខេត្តបាត់ដំបងបានប្រកាសរដូវបិទនេសាទ ដោយហាមការនេសាទនៅក្នុងដែននេសាទទឹកសាបរយៈពេល៤ខែ ចាប់ពីថ្ងៃទី១ ខែមិថុនា រហូតដល់ថ្ងៃទី៣០ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១ ដោយទុកឱកាសឱ្យត្រីពងកូន។
ក្រៅពីភូមិសាស្ត្រខេត្តបាត់ដំបង តំបន់ដែលត្រូវបិទនេសាទដែរនោះ រួមមាន ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ពោធិ៍សាត់ បាត់ដំបង ប៉ៃលិន បន្ទាយមានជ័យ ឧត្តរមានជ័យ សៀមរាប រតនគិរី មណ្ឌលគរី ក្រចេះ ត្បូងឃ្មុំ កំពង់ចាម កំពង់ធំ និងមួយផ្នែកនៃរាជធានីភ្នំពេញ និងខេត្តកណ្តាល ដែលស្ថិតនៅខាងជើងខ្សែស្របទន្លេចតុមុខ ជាដើម។
ប្រធានសម្ព័ន្ធប្រជានេសាទកម្ពុជា លោក ឡុង សូចែត មានប្រសាសន៍ថា បើរដ្ឋបិទនេសាទនៅក្នុងរដូវត្រីពងកូនរយៈពេល៤ខែនេះ ដោយមិនបានរៀបចំផែនការជួយសង្គ្រោះដល់ប្រជានេសាទ ជាពិសេសអ្នកដែលមានជីវភាពក្រីក្រទេ នឹងធ្វើឱ្យបទល្មើសនេសាទក្នុងរដូវហាមឃាត់នេះបន្តកើតមានដដែល ដោយសារពួកគេជួបបញ្ហាប្រឈមនឹងជីវភាពនិងសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ ដែលធ្វើឱ្យពួកគេលួចនេសាទខុសច្បាប់ជាដើម។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើសិនជាយើងមិនគិតពីជីវភាពពួកគាត់ទេ ទោះជាការខិតខំប្រឹងប្រែងអនុវត្តផ្លូវច្បាប់យ៉ាងម៉េចក៏វាមិនសូវមានប្រសិទ្ធភាពដែរ ដោយសារជីវភាពវាសំខាន់ណាស់ បើអត់មានអ្វីហូបហើយ គាត់មិនសូវជាគោរពច្បាប់ប៉ុន្មានទេ! គោរពដែរ គោរពតែពីមុខ! ដើម្បីឱ្យការអនុវត្តមានប្រសិទ្ធភាព ទាល់តែយើងដោះស្រាយបញ្ហារបស់គាត់ឱ្យបានសិន ជួយបង្កើនមុខរបរ [ដល់ប្រជានេសាទ]»។
ប្រជានេសាទនៅស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង អ្នកស្រី អាន សុជាតិ និយាយថា រយៈពេល៥ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ គាត់រកចំណូលពីការធ្វើនេសាទមិនសូវបានច្រើននោះទេ ដោយសារមិនសូវមានត្រី។ អ្នកស្រីបន្តថា បើរដ្ឋបិទការធ្វើនេសាទរយៈពេល៤ខែទៀតនេះ កាន់តែធ្វើឱ្យគាត់ជួបបញ្ហាប្រឈមថែមមួយកម្រិតទៀតក្នុងជីវភាពគ្រួសារ។
ប៉ុន្តែអ្នកស្រី សុជាតិ អះអាងថា នៅស្រុកឯកភ្នំ ប្រជានេសាទភាគច្រើនជាជនជាតិវៀតណាម ហើយនៅពេលរដូវហាមឃាត់ (ត្រីពងកូន) អ្នកដែលមានលុយភាគច្រើនតែងតែគប់គិតគ្នានិងសូកលុយអាជ្ញាធរ ដើម្បីជាថ្នូរបាននេសាទនៅតំបន់ហាមឃាត់នោះ។
អ្នកស្រីបង្ហាញក្តីបារម្ភបែបនេះថា៖ «បើបទល្មើស ស្ថាប័នមួយចំនួនគាត់នៅតែគប់គិតជាមួយអ្នកដែលគាត់រកមុខរបរបែបធំៗ នៅមានមួយចំនួនដែរ ភាគច្រើនអ្នកដែលរកស៊ី […] បិទហើយនៅតែរកបានត្រី ដោយសារគាត់គប់គិតជាមួយស្ថាប័ន[រដ្ឋ]មួយចំនួន ហើយគាត់សូកប៉ាន់ គាត់នៅតែរកបាន»។
ប្រជានេសាទម្នាក់ទៀតជាជនជាតិខ្មែរ លោក សូយ កែវ រស់នៅខេត្តពោធិ៍សាត់ និយាយថា ជនជាតិខ្មែរប្រកបមុខរបរនេសាទនៅតាមទន្លេសាប មិនសូវធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ជម្រកត្រីពងកូនទេ ព្រោះពួកគេមិនសូវមានឧបករណ៍ទំនើបដូចប្រជានេសាទជនជាតិវៀតណាម។
លោកនិយាយថា៖ «ខ្ញុំធ្លាប់បានចូលរួមដែរជាមួយក្រុមប្រឹក្សាឃុំ ជាមួយមេឃុំ ដោយមានជលផលគេចូលរួម គេតែងតែលើកដែរ ប៉ុន្តែនៅក្នុងនោះតែងតែមានការឆ្លើយតបដែរ គាត់ថាគាត់ក៏បានទប់ស្កាត់ដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែក្នុងនោះ ការទប់ស្កាត់គាត់ ជួនកាលមានប្រសិទ្ធភាព ជួនកាលមិនមានប្រសិទ្ធភាព ដោយសារបទល្មើសហ្នឹងវាមានឧបករណ៍លឿនជាងសមត្ថកិច្ច វាទំនើបជាងសមត្ថកិច្ច។ គាត់និយាយថា ប្រហែលជា៣០នាទី វារត់ពីខេត្តពោធិ៍សាត់ដល់ខេត្តសៀមរាបហើយ ប៉ុន្តែគាត់ថានឹងធ្វើ ប៉ុន្តែរាល់ការខ្វះចន្លោះអី ត្រូវទទួលព័ត៌មានពីភូមិ[ចុះទប់ស្កាត់]»។
វីអូឌី មិនអាចសុំការបញ្ជាក់ពីរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ លោក វេង សាខុន បានទេ ខណៈប្រធាននាយកដ្ឋានកិច្ចការរដ្ឋបាលនិងនីតិកម្ម នៃរដ្ឋបាលជលផល លោក ហុង ហ៊ី សុំមិនអត្ថាធិប្បាយ។
មាត្រា៩៨ នៃច្បាប់ស្តីពីជលផល ចែងថា ជនណាដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើសនេសាទដោយឧបករណ៍ឆក់ គ្រឿងផ្ទុះ និងសារធាតុពុលគ្រប់ប្រភេទនៅក្នុងដែននេសាទ ការនេសាទដោយឧបករណ៍បូម បាច ពង្រីងផ្នែកណាមួយនៃដែននេសាទដែលបង្កមហន្តរាយដល់ធនធានជលផល ប្រើឧបករណ៍ទំនើបឬឧបករណ៍នេសាទដែលបង្កើតថ្មី ឬរបៀបនេសាទបែបថ្មី ដែលគ្មានកំណត់ក្នុងប្រកាសរបស់ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ ការនេសាទជាលក្ខណៈឧស្សាហកម្មក្នុងរដូវបិទនេសាទ [ត្រីពងកូន] ត្រូវផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី៣ឆ្នាំ ទៅ៥ឆ្នាំ និងវត្ថុតាងទាំងអស់ត្រូវរឹបអូសជាសម្បត្តិរដ្ឋ ឬបំផ្លាញចោល ឬដកហូតកិច្ចព្រមព្រៀង ឬលិខិតអនុញ្ញាត ជាដើម៕