អាជ្ញាធរខេត្តកំពតអះអាងថា មិនបានដឹងមានករណីបង្ហូរទឹកស្អុយចូលក្នុងព្រែកកំពត ដូចការផ្សព្វផ្សាយរបស់ក្រុមចលនាមាតាធម្មជាតិ កាលពី២សប្តាហ៍មុននោះទេ។
កាលពីថ្ងៃទី១៣ខែមករា យុវជនចលនាមាតាជាតិបានផលិតវីឌីអូមួយ បង្ហាញពីការបង្ហូរទឹកស្អុយ និងការសំណល់ផ្សេងៗចូលព្រែកកំពតចាប់ពីចំណុចស្ពានចាស់ដល់ស្ពានថ្មី។
យុវជននៅក្នុងវីឌីអូដែលគេបិទមុខ និងកែសំឡេងមិនឱ្យស្គាល់នេះ លើកឡើងថា ទឹកស្អុយដែលបង្ហូរចូលព្រែកនេះមិនបានឆ្លងកាត់ការកំចាត់មេរោគទេ នាំឱ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពពលរដ្ឋ និងភ្ញៀវទេសចរ។
យុវជនក្នុងវីឌីអូ៖«ធ្វើឱ្យជះក្លិនស្អុយដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ភ្ញៀវទេសចរ ព្រមទាំងធ្វើឱ្យខូចសោភ័ណភាពព្រែកទៀតផង»។
ជុំវិញការលើកឡើងនេះ លោក វិត វឌ្ឍនា នាយករដ្ឋបាលខេត្តកំពតថ្លែងថា មិនដឹងទេ ហើយលោកក៏បិទទូរសព្ទមិនឱ្យសាកសួរបន្ត។
លោក វិត វឌ្ឍនា៖«អា Mother Nature ណឹងទៀតហើយវ៉ើយ អីទេអាណឹងអត់ដឹងទេ ចាំឆ្លើយតាមជាក់ស្តែងទៅ»។
លោក អាឡិច ហ្គន់សាឡេស ដេវិតសុន ដែលជាស្ថាបនិកអង្គការមាតាធម្មជាតិ
បានលើកឡើងថា ការបង្ហូរទឹកស្អុយ និងកាកសំណល់ចូលទៅក្នុងព្រែកបែបនេះ បានធ្វើឱ្យខូចសោភ័ណភាពព្រែកដោយទឹកមានពណ៌ខ្មៅ និងក្លិនស្អុយ ជាពិសេសនៅរដូវប្រាំង។
លោកបន្តថា វាក៏អាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវៈចម្រុះក្នុងព្រែក និងផលប៉ះពាល់សុខមាលភាពប្រជាពលរដ្ឋ និងភ្ញៀវទេសចរដោយសារបាក់តេរី ឬមេរោគដែលមាននៅក្នុងទឹកស្អុយទាំងនោះ ។
លោក អាឡិច មានប្រសាសន៍ថា «ទីមួយ វាប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរទៅលើមច្ឆជាតិ ជីវៈចម្រុះនៅក្នុងព្រែក ឬ ក៏នៅក្នុងស្ទឹង ហី!!..ពីមុនប្រជាជនអាចធ្វើនេសាទនៅនោះបាន ឥលូវគឺកាត់បន្ថយខ្លាំងណាស់ដោយសារគេខ្លាច ខ្លាចអីខ្លាចត្រីដែលចាប់បាននឹងគឺមានបាក់តេរី មានមេរោគ។ ទីពីរ ប៉ះពាល់អារម្មណ៍របស់ប្រជាជនមូលដ្ឋានណាស់ ដោយសារវាស្អុយ ដោយសារវាអាក្រក់មើល៍ ប៉ះពាល់គេហៅថាសោភ័ណភាព និងសុខភាពរបស់ក្មេងៗ មនុស្សចាស់ជរា និងស្ដ្រីមានផ្ទៃពោះ អាហ្នឹងក៏ជាផលប៉ះពាល់មួយផងដែរ»។
បន្ថែមពីលើនេះ លោក អាឡិច ក៏បានលើកឡើងដែរថា វាអាចនឹងបង្ករផលប៉ះពាល់ដោយប្រយោលមួយចំនួនទៀតផងដែរ ទៅលើវិស័យទេសចរណ៍ និងការវិនិយោគ ដែលពួកគេអាចនឹងពិចារណាឡើងវិញ ឬទៅវិនិយោគនៅកន្លែងផ្សេង ប្រសិនបើខេត្ដកំពតនៅមិនទាន់មានប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងទឹកស្អុយ និងសំរាមបានល្អនោះទេ។
អាជ្ញាធរខេត្តកំពតធ្លាប់ដាក់ចេញផែនការកសាងកន្លែងចម្រោះទឹកស្អុយចំនួន៣កន្លែងដើម្បីសម្លាប់មេរោគមុនបង្ហូរចេញទៅទីតាំងផ្សេងៗ។ កន្លែងចម្រោះទឹកស្អុយនេះគ្រោងនឹងចំណាយលុយ៣០ម៉ឺនដុល្លារ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលនេះនៅមិនទាន់មានការផ្សព្វផ្សាយថា តើដំណើរការសាងសង់ដល់កន្លែងចម្រោះទឹកស្អុយនោះដំណើរការដល់ណានៅឡើយទេ?៕
អត្ថបទដោយ អ៊ុន ស៊ីឡុង
