ក្រសួងបរិស្ថានអំពាវនាវដល់ប្រជាសហគមន៍រស់នៅជុំវិញនិងនៅលើបឹងទន្លេសាប កុំបោះចោលសំណល់សំរាម ជាពិសេសសំណល់ប្លាស្ទិក ទៅក្នុងបឹងទន្លេសាប ខណៈរបាយការណ៍បង្ហាញថា មានសំណល់ប្លាស្ទិកប្រមាណជិត២០០តោន ត្រូវបានប្រមូលចេញពីទន្លេសាបក្នុងភូមិសាស្ត្រខេត្តសៀមរាប។
ការអំពាវនាវនេះបានធ្វើឡើងស្របពេលកម្ពុជាប្រារព្ធទិវាអនាម័យបរិស្ថាន ២៣ វិច្ឆិកា និងពិធីបុណ្យទន្លេសាបនារដូវទឹកសម្រកប្រចាំឆ្នាំ២០២០ នៅឃុំកំពង់ឃ្លាំង ស្រុកសូទ្រនិគម ខេត្តសៀមរាប កាលពីថ្ងៃទី២២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០។
រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងបរិស្ថាន លោក នេត្រ ភក្ត្រា មានប្រសាសន៍ថា បឹងទន្លេសាបមានទេសភាពស្អាតសម្បូរដោយជីវចម្រុះ ជាពិសេសមច្ឆជាតិជាច្រើនប្រភេទ និងប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីដែលចាំបាច់ត្រូវតែទប់ស្កាត់កុំឱ្យមានការបំពុលដោយប្លាស្ទិក រក្សាគុណភាពទឹកឱ្យបានល្អសោភ័ណភាពស្រស់ស្អាត និងទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរកាន់តែច្រើន។
តែយ៉ាងណា លោកថា ទន្លេសាបត្រូវបានបំពុលដោយថង់ប្លាស្ទិក ដែលទាំងសហគមន៍ដែលរស់នៅលើបឹងទន្លេសាបនេះផង និងការហូរនាំយកប្លាស្ទិកដែលប្រជាពលរដ្ឋបោះចោលគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ពីតាមព្រែកនិងតាមស្ទឹងនានា ចាក់ចូលមកក្នុងបឹងទន្លេសាប។
លោកបន្តថា តាមរបាយការណ៍កាលពីឆ្នាំ២០១៩ សំណល់ប្លាស្ទិកជាង៤ ០០០ការ៉ុង ឬមានទម្ងន់ប្រមាណជិត២០០តោន ត្រូវបានប្រមូលចេញពីទន្លេសាបក្នុងភូមិសាស្ត្រខេត្តសៀមរាប ហើយនៅឆ្នាំ២០២០នេះ សំណល់ប្លាស្ទិកប្រមាណជាង៥០០០ថង់ (ប្រមាណជិត២៥០តោន) ត្រូវបានប្រមូលយកទៅកែច្នៃធ្វើជាឥដ្ឋបរិស្ថាន។
លោក នេត្រ ភក្ត្រា បញ្ជាក់ថា៖ «នៅពេលគេបោះចោលថង់ប្លាស្ទិកនៅក្នុងបរិស្ថាន វាបង្កឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ជាពិសេសជីវចម្រុះនៅក្នុងទឹក ជាពិសេសមច្ឆជាតិ អាចទទួលរងពីការធ្វើឱ្យស្លាក់ ដោយសារតែពួកវាគិតថាជាចំណី ហើយបានស៊ីថង់ប្លាស្ទិកទាំងនោះ […] មួយផ្នែកទៀត ប្លាស្ទិកផ្ទុកដោយសារធាតុគីមីពុលអាចជ្រាបចូលទៅក្នុងដីនិងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់គុណភាពដី ទឹក និងទឹកក្រោមដី ធ្វើឱ្យមានការបំពុលទឹកនិងដី»។
ករណីនេះ លោក នេត្រ ភក្ត្រា បានអំពាវនាវដល់ប្រជាសហគមន៍រស់នៅជុំវិញនិងនៅលើបឹងទន្លេសាបទាំងអស់ ដូចជា នៅក្នុងភូមិសាស្ត្រខេត្តសៀមរាប កំពង់ធំ កំពង់ឆ្នាំង ពោធិ៍សាត់ និងបាត់ដំបង រួមគ្នាការពារនិងអភិរក្សបឹងទន្លេសាប ជាពិសេសកុំបោះចោលសំណល់ផ្សេងៗរួមនឹងសំណល់ប្លាស្ទិក ទៅក្នុងបឹងទន្លេសាបដែលជាបឹងធំជាងគេលើពិភពលោកនិងសម្បូរទៅដោយត្រី។
លោកថា៖ «យើងធ្វើការផ្សព្វផ្សាយជូនដល់ប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅជុំវិញបឹងទន្លេសាប ក៏ដូចជារស់នៅលើសហគមន៍ក្នុងបឹងទន្លេសាប កុំឱ្យគាត់ចោលសំរាមផ្ដេសផ្ដាសឬដុតសំរាម ហើយចូលរួមទប់ស្កាត់នៅតាមប្រភពទឹកផ្សេងៗ ដូចជា ស្ទឹង បឹង ដែលជាប្រភពទឹកហូរទៅបឹងទន្លេសាប ដើម្បីកុំឱ្យសំណល់ប្លាស្ទិកធ្លាក់ចូលបឹងទន្លេសាប ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យមានការបំពុលដល់ជីវចម្រុះផ្សេងៗ បង្កការលំបាកដល់បរិស្ថាន»។
សមាជិកសហគមន៍នេសាទ«ស្ដីក្រោមរហាលសួង» នៅស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង លោក ច្រឹក ធឿន មានប្រសាសន៍ថា លោកចង់ឱ្យក្រសួងនិងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ចុះផ្សព្វផ្សាយនិងជំរុញដល់ ប្រជាពលរដ្ឋឱ្យបានផុសផុលពីការអភិរក្សបឹងទន្លេសាបនេះ ជាជាងគ្រាន់តែធ្វើការអំពាវនាវ។
លោកថា៖ «ត្រង់ហ្នឹងយល់ល្អ ទាល់តែបើកប្រជុំតាមភូមិតាមឃុំឱ្យខ្លាំងបន្តិច ខ្ញុំចង់ឱ្យជំរុញអ៊ីចឹង បើមានតែពួកខ្ញុំ ក៏មិនងាយដែរ»។
ប្រធានអង្គការមូលនិធិទំពាំងស្នងឫស្សី លោក ស៊ា សុផល មានប្រសាសន៍ថា បច្ចុប្បន្នប្រជាសហគមន៍នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប បានយល់ដឹងនិងកាត់បន្ថយការបោះចោលសំណល់និងប្លាស្ទិកច្រើន។
លោកថា៖ «ពីមុន ប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ មិនថាប្លាស្ទិក មិនថាកាកសំណល់ដទៃ គឺជាសំរាម អ៊ីចឹងគាត់បោះចោល ដល់ឃើញច្រើនពេក គាត់បោសប្រមូលដុត […] ដល់ពេលយើងចាប់ផ្ដើមចុះអប់រំគាត់ទាក់ទងប្លាស្ទិក ថាប្លាស្ទិកមិនមែនជាសំរាមដូចស្លឹកឈើទេ វាជាសំណល់មួយដែលមានអាយុកាលយូរនៅក្នុងបរិស្ថាន ហើយប្លាស្ទិកបំពុលបរិយាកាស គុណភាពទឹកអ៊ីចឹងទៅ ឥលូវគាត់យល់ដឹងច្រើន»។
បើតាមលោក ស៊ា សុផល អង្គការនេះ គ្រោងនឹងធ្វើយុទ្ធនាការប្រមូលសំណល់និងសំរាមប្លាស្ទិក តាមដងទន្លេសាបពីខេត្តសៀមរាប រហូតដល់ព្រែកទាល់ ខេត្តបាត់ដំបង នៅឆ្នាំក្រោយនេះ ហើយក៏នឹងសហការជាមួយស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយពីផលប៉ះពាល់នៃការបោះចោលសំណល់និងប្លាសិ្ទកចូលទន្លេសាប ទៅដល់ប្រជាសហគមន៍ផងដែរ។
កាលពីខែតុលា ឆ្នាំ២០១៧ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានចេញអនុក្រឹត្យមួយស្តីពីការគ្រប់គ្រងថង់ប្លាស្ទិក ក្នុងគោលបំណងបង្កើនប្រសិទ្ធភាពកាត់បន្ថយការនាំចូល ការផលិត ចែកចាយ និងប្រើប្រាស់ថង់ប្លាស្ទិក ដើម្បីធានានូវកិច្ចគាំពារសុខភាពសាធារណៈ បរិស្ថាន និងសោភ័ណភាពទីក្រុង។
រដ្ឋាភិបាលថា បច្ចុប្បន្ន កាកសំណល់ប្លាស្ទិកកំពុងបង្កហានិភ័យដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី និងការអភិវឌ្ឍមនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោក ដោយថា កាកសំណល់ប្រភេទនេះ ត្រូវប្រើពេលវេលាយូរ ទើបរលាយអស់ពីផែនដី ពោលគឺចាប់ពី៥០០ ទៅ១ ០០០ឆ្នាំឯណោះ៕
